• พ.ศ. 2486 - 2490 เป็นครูสอนบรรเลงเครื่องสายใน วิทยาลัยนาฏศิลป กรมศิลปากร
• พ.ศ. 2490 เป็นศิลปินดนตรี แผนกดุริยางค์ไทย กองการสังคีต กรมศิลปากร ทำหน้าที่การบรรเลงและขับร้องในโรงละคร กรมศิลปากร (โรงเก่า) ร่วทบรรเลงและขับร้องออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย
• พ.ศ. 2500 เป็นนักร้องและนักดนตรีบันทึกแผ่นเสียงของ กองการสังคีต กรมศิลปากร
• พ.ศ. 2505 - 2522 ได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ให้เป็นครูสอนดนตรี ที่ชุมนุมดนตรีไทย
• พ.ศ. 2507 ลาออกจากกรมศิลปากร ไปทำหน้าที่ ณ ธนาคารไทยพาณิชย์ เป็นผู้ฝึกสอน และหัวหน้าวงดนตรีไทยของธนาคารไทยพาณิชย์
• พ.ศ. 2515 เป็นสมาชิก สมัชชาแห่งชาติ เลขที่ 1014
• พ.ศ. 2522 กลับเข้ารับราชการใหม่ เป็นครูและผู้เชี่ยวชาญดนตรีไทย ประจำวิทยาลัยนาฏศิลป จังหวัดเชียงใหม่
• พ.ศ. 2522 ได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ให้เป็นครูสอนดนตรีไทย ที่ชุมนุมดนตรีไทย
• พ.ศ. 2525 ลาออกจากวิทยาลัยนาฏศิลป จังหวัดเชียงใหม่ ย้ายมาทำงาน ณ ธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชย์การ จนถึงปี พ.ศ. 2529
• พ.ศ. 2529 พักผ่อนอยู่กับบ้าน เป็นครูสอนพิเศษ และเป็นที่ปรึกษาของชมรมดนตรีไทย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
• พ.ศ. 2532 คณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ ประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติให้ประเวช กุมุท เป็น ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีไทย) เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2535 และได้เข้ารับพระราชทานโล่และเข็มเชิดชูเกียรติ จาก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน พระราชวังดุสิต เมื่อวันเสาร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2533
• พ.ศ. 2533 - 2542 ได้รับเชิญจาก มหาวิทยาลัยรามคำแหง ให้เป็นครูสอนดนตรี ที่ชุมนุมดนตรีไทย

ประเวช กุมุท ได้พักผ่อนอยู่กับครอบครัวที่บ้าน จังหวัดเชียงใหม่ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2529 เป็นต้นมา เนื่องจากสุขภาพไม่สมบูรณ์ป่วยเป็นโรคทางสมอง แต่ก็มิได้อยู่เฉย ยังคงสอนและให้คำปรึกษาทางด้านดนตรีแก่ลูกศิษย์อยู่ตลอดมา จนเมื่ออาการป่วยหนักขึ้นเรื่อย ๆ ต้องเข้ารับการรักษาที่ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ (สวนดอก) จังหวัดเชียงใหม่ อยู่หลายครั้งแพทย์ได้ตรวจพบว่าประเวชป่วยเป็นโรคมะเร็งในหลอดอาหาร ประเวชได้กลับมาพักรักษาตัวที่บ้านครั้งสุดท้ายในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2542 และได้เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อเวลา 06.30 น. ของวันที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2542 สิริอายุรวม 76 ปี[1]